Julia (ur. późne lata 50. lub wczesne 60. XXI w., zm. 2075) to jedna z głównych bohaterek opowiadania 13. Jest to zakochana w ghulu nastoletnia dziewczyna, o której wspomina Rorsarchowi Gniewny. Optymistka.
Mieszkała w Suchorzowie. Zaczęli się tam zjeżdżać mutanci, uznała więc, że rozsądnie będzie wyjechać. Nie zdążyła i schroniła się w kanałach, odkryła tajne wejście do ich bazy (mutanci przejęli ją od Rosjan). Złapali ją i chcieli wywieźć do Żarnowca, ale udało jej się uciec. Trafiła do Piotrkowa Trybunalskiego - Nekropolis. Tam szukała noclegu i okazało się, że w wybranym przez nią miejscu już mieszkały jakieś ghule. Gdy była uwięziona, Łazarz zaopiekował się niąi obiecał, że znajdzie sposób na legalne uwolnienie jej. Poszedł na układ – gdy pojawią się pierwsi ludzie, Julia zostanie im przekazana.
Dwójce bardzo spodobały się rozmowy ze sobą i Julii przestał przeszkadzać wygląd Łazarza. Zapałała do niego uczuciem. Prawdopodobnie od niego zaraziła się chorobą popromienną. Ma szóstego palca u lewej stopy.
Została zabita zaraz po swoim ukochanym przez homunkulusa w Suchorzowie. Jej ostatnimi słowami było powtarzane wielokrotnie prawdziwe imię Łazarza - Konrad.