Editing Trzynastka

{{Opowiadanie
|autor = [[Veron]]
|cykl =
|datapremiery = 13 maja 2012
|bohaterowie = <li>[[Rudy (Trzynastka)|Rudy]]
<li>[[Oliwia (Trzynastka)|Oliwia]]
<li>[[Daniel (Trzynastka)|Daniel]]
<li>[[Kapłan]]
<li>[[Dziadek (Trzynastka)|Dziadek]]
<li>[[Ariel (Trzynastka)|Ariel]]
<li>[[David (Trzynastka)|David]]
|miejsceakcji = <li>[[Schron Numer Dziewięć]]
<li>[[Koniecpol]]
<li>[[Częstochowa]]
<li>[[Wieluń]]
<li>[[Smolec]]
<li>[[Laboratorium w Złotnikach]]
|czasakcji = 2073
|ograniczeniewiekowe =
|poprzednieuniwersum = opowiadanie przewodnie
|następneuniwersum = opowiadanie przewodnie
}}
'''Trzynastka''' to opowiadanie przewodnie autorstwa Verona, stanowiące główną linię fabularną części I. Przedstawia historię ludzi, którzy opuścili [[Schron Numer Dziewięć]] w poszukiwaniu legendarnego [[Trzynasty Schron (schron)|Trzynastego Schronu]], gdyż systemy ojczystego schronu zaczęły się psuć. Podczas podróży przez [[Polska|Polskę]] spotykają się z mieszkańcami Pustkowi, [[Kibole|Kibolami]], ostatecznie trafiają do [[Smolec|Smolca]], gdzie zostają.






==Trzynastka 1==
{{Opowiadanie przewodnie
  | część = 1
  | poprzednieuniwersum = [[Demolka]]
  | następneuniwersum = [[opowiadanie Rafała Nieradzika]] 
  }}
[[File:Veron-1.jpg|thumb|right]]
Systemy zabezpieczające Schron Numer Dziewięć przed środowiskiem zewnętrznym, jak i te ułatwiające życie w nim, psują się już od jakiegoś czasu. Rada schronu wysłała w październiku 2072 jedną ekspedycję, która nie powróciła. Już po kwartale zaczęła szukać ludzi, którzy poprowadziliby kolejną ekspedycję, co doprowadza do buntu. Buntowników szybko wyłapano i po krótkim czasie, bo na początku marca 2073 roku, wysłano jako kolejną ekspedycję, w której skład wchodzą: [[Rudy (Trzynastka)|Rudy]], będący przywódcą, [[Oliwia (Trzynastka)|Oliwia]], [[Albert (Trzynastka)|Albert]], [[Kapłan]], [[Dziadek (Trzynastka)|Dziadek]], [[Ariel (Trzynastka)|Ariel]] i [[David (Trzynastka)|David]]. Ta siódemka pochodziła z bloku południowego schronu, do nich dołączyła grupka sześciu osiłków z bloku wschodniego. Według informacji, które otrzymali od Rady Schronu, ruszają do [[Czechy|Czech]], gdzie piątka ludzi z bloku wschodniego umiera, podczas zbliżania się do czeskiego muru, który wciąż funkcjonuje a jego obsługa strzela do członków ekspedycji. Jedyny ocalały z osiłków, [[Bernard (Trzynastka)|Bernard]], jeszcze podczas przebywania w okolicach muru, odszedł, pozostawiając swój ekwipunek. Reszta przeszła blisko sto kilometrów i wróciła na teren przedwojennej [[Polska|Polski]], w okolice Bystrzycy Kłodzkiej. Wyruszają na [[Śląsk]], licząc na to, że znajdował się tam jakiś [[Schron Numer Siedem|schron]]. Szli krajową "czterdziestką", aż trafili do kościoła w którym mieszkał opętany samotnością [[Andrzej Niewolski]], który najpierw ich ugościł a następnie powiedział im, o tym że Śląsk jest skażony. Kiedy zamierzali odejść, zaczął ich błagać, aby zostali. Słysząc przezwisko Kapłana, spowiada się mu, wyznając że w akcie kanibalizmu zjadł swoją córkę, Amelcię, która zadławiła się mięsem starego dzika. Czując ulgę, którą dało mu wyznanie swojej winy, popełnia samobójstwo. Ekspedycja zabiera jego pistolet oraz znaleziony licznik Geigera. Kapłan zaczyna grzebać Andrzeja, w czym pomaga mu reszta ekspedycji, poza Rudym. Ekspedycja wyruszyła na Śląsk, aby osobiście sprawdzić co stało się w okolicy. Zaczęli powątpiewać w dobre intencje Rady Schronu, która z niewiadomych przyczyn wysłała ich do Czech. Zamierzali dojść do Dąbrowy Górniczej, ale szybko zawrócili na wschód, z powodu promieniowania. Kiedy dotarli do opuszczonej kopalni dolomitu, natknęli się na zdeformowane dziecko, przez które Rudy został pochwycony przez [[Górnicy|mutanta]], który zaciągnął go w głąb jaskini, w której najprawdopodobniej zakończył swój żywot. Ariel próbował strzelać, ale pistolet był zabezpieczony. Uciekli w popłochu z kopalni, zrozpaczeni po utracie przywódcy. Dwa dni później wyruszyli w dalszą drogę i trafili do Ogrodzieńca i Podzamcza, gdzie znaleźli miniaturki kilkunastu zamków, które dziwnym trafem przetrwały Wojnę. Postanowili wyruszyć na północ, po czym zaczęli czytać kartki, które w domu Niewolskiego znalazł Kapłan.
==Trzynastka 2==
{{Opowiadanie przewodnie
  | część = 2
  | poprzednieuniwersum = [[opowiadanie Rafała Nieradzika]] 
  | następneuniwersum = [[Bad decisions. The aftermath]]
  }}

Ekspedycja dociera do [[Koniecpol]]a, gdzie zastają grupkę dzieci. Zostają zaskoczeni przez [[Ricky Miller|starca]], który przepytuje ich, skąd pochodzą i czemu tutaj przybyli. Kiedy upewnia się, że nie są [[Kibole|Kibolami]], zaprasza ich do domu. Opowiada im o okolicy, o [[Schron Numer Cztery|świętokrzyskim schronie]] oraz przestrzega [[David (Trzynastka)|Davida]] przed chwaleniem się swoim pochodzeniem, ze względu na grasujących po okolicy Kiboli. Ci opowiadają mu historię Andrzeja Niewolskiego. Do domu wpadają dzieci, którym Milowicz opowiada bajki. Kiedy już poszły, Ryszard włącza dyktafon, na którym nagrał się główny bohater opowiadania [[Bad decisions. The aftermath]].

==Trzynastka 3==
{{Opowiadanie przewodnie
  | część = 3
  | poprzednieuniwersum = [[Bad decisions. The aftermath]]
  | następneuniwersum = [[Trąba Kasandry]]  
  }}
Do wioski wracają ludzie, którym Ryszard każe podjąć decyzję, co robią w związku ze skażeniem wód. Ci początkowo nie chcą słyszeć o przenosinach, jednak Ariel pomaga Ryszardowi w jego staraniach. Mimo to jeden ze staruszków pozostaje nieugięty i porównuje Milowicza do Ricka Millera. Wyjmuje on polską flagę i zaczyna mówić o patriotyzmie. Wściekły Ryszard nazywa go patrioidiotą, mówiąc mu, że powinien dbać o przyszłość ojczyzny, którą tak kocha. Wtedy do domu wpadają dzieci, mówiące że burza zerwała dach. Wszyscy wychodzą na zewnątrz i wtedy piorun trafia w jeden z budynków. Oderwany fragment piorunochronu rani Milowicza. [[Grzegorz (Trzynastka)|Grzegorz]], oddaje swoją flagę, aby zatamować krwotok. Ryszard zostaje położony sam w pokoju, gdzie powoli umiera. Pod pokojem siedzi Ariel z dyktafonem, który Milowicz znalazł w [[Katowice|Katowicach]]. Kiedy Ryszard prosi o wodę, przynosi mu ją i pyta go o dyktafon. Ten opowiada mu o tym, że Miller był złym człowiekiem, ale ludzie sami go wybrali. W końcu każe Arielowi włączyć radio, w którym leci piosenka Ryszarda Riedla. Kiedy się skończyła, Milowicz mówi Arielowi, że jeśli nie powiedzie im się z Czwórką, niech ruszą do Wrocławia. Kiedy ten wychodzi, Ryszard zatrzymuje go i wyjawia mu prawdę - tak naprawdę nazywa się Ricky Miller. Chwilę później umiera. Zostaje pochowany w pobliżu Koniecpola a bohaterowie ruszają w stronę Czwórki. Kiedy docierają do Małogoszczy, postanawiają przenocować w opuszczonym budynku na skraju miasta. Wtedy do drzwi puka [[Tajemniczy Wędrowiec]]. Kapłan wpuszcza go do środka a ten opowiada im przedziwną historię.









==Trzynastka 4==
{{Opowiadanie przewodnie
  | część = 4
  | poprzednieuniwersum = [[Trąba Kasandry]]
  | następneuniwersum = [[Zobaczyć niebo]]   
  }}
Ariel podzielił się z pozostałymi wiedzą o prawdziwej tożsamości Ryszarda Milowicza, która nie wpłynęła znacząco na nikogo, poza Dziadkiem, pamiętającym czasy Millera. Korzystając z narysowanego przez Ryszarda planu, udali się do [[Schron Numer Cztery|Schronu Numer Cztery]], który znajdował się niedaleko Koniecpola. Przed schronem natknęli się na nabite na pale ludzkie zwłoki w stanie zaawansowanego rozkładu. Fetor zmusił ich do ucieczki i uniemożliwił zbadanie schronu. Kiedy oddalili się na bezpieczną odległość, zaczęli zastanawiać się nad tym, dokąd iść dalej. Ostatecznie postanowili wyruszyć w kierunku [[Wrocław]]ia, co sugerował im również Milowicz. Po czterech dniach podróży zbliżyli się do Częstochowa|Częstochowy, jednak zanim do niej dotarli, zatrzymali się na nocleg w Kruszynach. Z powodów zdrowotnych, musieli tam przeczekać dwa dni, ale w końcu ruszyli dalej, w stronę Jasnej Góry. Doszli do [[Kościelec|Kościelca]], otoczonego grubą siatką, co ich zaskoczyło. Zapytani przez strażników, czego chcą, odparli że szukają miejsca na nocleg. Ci wezwali przywódcę miasteczka, [[Brat Sergiusz|brata Sergiusza]]. Ten ubrany w sutannę człowiek, wzbudza ledwo zauważalną niechęć u Kapłana. Udali się z liderem miasteczka na kolację, obserwowani przez mieszkańców Kościelca, który wyglądał na odrestaurowany. Kolację spożyli razem z mieszkańcami miasteczka, po czym odeszli do miejsca, w którym mieli nocować. Wtedy Kapłan podzielił się swoimi wątpliwościami, co do szczerych intencji brata Sergiusza, indukowanych między innymi przez brak krzyża w świątyni. Po dwugodzinnym śnie udali się do świątyni na mszę, którą prowadził brat Sergiusz. Niemal wszyscy, poza Arielem wpadają w trans i zaczynają powtarzać to co mówi Sergiusz. Ariel wstaje, przez co Sergiusz wydaje się wpaść we wściekłość, ale momentalnie zmienia wyraz twarzy i odsyła wszystkich do domów, dziękując im za nabożeństwo, jednak Kapłan i inni podróżnicy udają się na rozmowę z ojcem paulinem. Kapłan zarzuca mu, że odrzucił on wiarę w Boga a zamiast niego czczony jest sam Sergiusz, co potem tłumaczy reszcie ekspedycji. David jednak broni zakonnika, zarzuca Kapłanowi, że zazdrości Sergiuszowi wiary. Rozmowę przerywa sam paulin, który wchodzi niespodziewanie do pokoju i ponownie dziękuje im za modlitwę, po czym wychodzi. Członkowie wyprawy natychmiast nabrali podejrzeń a Ariel i Kapłan po cichu opuścili pokój. Podsłuchali rozmowę brata Sergiusza przez telefon bądź krótkofalówkę i zaczęli coraz bardziej posądzać go o nieczyste intencje wobec nich. Po małym zamieszaniu, jakie celowo wywołała Oliwia, aby nie doprowadzić do zdemaskowania Ariela i Kapłana, wszyscy podejmują decyzję, że z samego rana opuszczą Kościelec. Nad ranem budzą ich niepokojące hałasy, jednak mają nadzieję, że dzięki temu uda im się niepostrzeżenie wyjść z miasteczka. Ich plany krzyżuje David, który chce pozostać we wspólnocie Sergiusza. Rzuca się wściekły na Kapłana a bijatykę przerywają przy pomocy broni maszynowej [[Kibole]], współpracujący z bratem Sergiuszem. Dokonują oni rewizji dobytku całej szóstki, a kiedy dowiadują się, że [[David (Trzynastka)|David]] to [[Uspolak]], zabijają go. Wypytują resztę z nich o imiona ([[Ariel (Trzynastka)|Ariel]] zmyśla sobie imię Grzegorza), a następnie pakują ich do ciężarówki. Kilkanaście minut później do ciężarówki trafiają jeszcze dwie dziewczyny, które dołączyły do piątki członków ekspedycji i kilku innych ludzi z okolicznych miejscowości. Ariel pyta dwójkę mężczyzn, czy wiedzą, dokąd wiozą ich Kibole. Ci opowiadają im o tym, jak [[Kajetan]] wykorzystuje kobiety jako "materiał rozpłodowy", aby jego dzieci opanowały Pustkowia. Tymczasem [[Krzysztof (Trzynastka)|Krzysztof]] i [[Mikołaj (Trzynastka)|Mikołaj]] opowiadają im historię o córce [[Arletta Novac|Arletty Novac]].

==Trzynastka 5==

<mainpage-rightcolumn-start />{{Opowiadanie przewodnie
  | część = 5
  | poprzednieuniwersum = [[Zobaczyć niebo]]
  | następneuniwersum = [[Pewnego razu]]   
  }}<mainpage-endcolumn />










==Trzynastka 6==

<mainpage-rightcolumn-start />
{{Opowiadanie przewodnie
  | część = 6
  | poprzednieuniwersum = [[Pewnego razu]]  
  | następneuniwersum = [[Trzynasty Schron (opowiadanie)|Trzynasty Schron]]    
  }}<mainpage-endcolumn />










==Trzynastka epilog==

<mainpage-rightcolumn-start />
{{Opowiadanie przewodnie
  | część = 7
  | poprzednieuniwersum = [[Trzynasty Schron (opowiadanie)|Trzynasty Schron]] 
  | następneuniwersum = [[Cywilizacja#Cywilizacja 1|Cywilizacja część pierwsza]]   
  }}<mainpage-endcolumn />
[[Category:Dzieła literackie]]